postaci różniczkowej
Encyklopedia PWN
sinusa–Gordona równanie, sinusowe równanie Gordona,
fiz. nieliniowe równanie różniczkowe cząstkowe postaci ∂t2v − ∂x2v = sinv, występujące w geometrii, teorii równań różniczkowych i klas. teorii pola (gdzie opisuje m.in. dyslokacje w kryształach).
mat. jeden z najważniejszych wzorów rachunku różniczkowego, odkryty 1712 przez B. Taylora;
dział matematyki badający własności tensorów i pól tensorowych (tensor); dzieli się na algebrę tensorową i analizę tensorową;
mat. zbiór (skończony lub nie) równań postaci f1(x) = g1(x), ... , fN(x) = gN(x), gdzie fi, gi (i = 1, ... , N) są funkcjami określonymi w pewnym zbiorze A o wartościach w zbiorze B, a x = (x1, ... , xn) jest zbiorem niewiadomych.
mat. dział analizy mat., który zajmuje się wyznaczaniem ekstremów i punktów kryt. funkcjonałów, tzn. wielkości zmiennych, definiowanych w taki sposób, że każdej funkcji u (lub krzywej, powierzchni itp.), należącej do ustalonej klasy, odpowiada liczba I[u], będąca wartością pewnej całki, np. (1) I[u] = ∫Ω F(x, u(x), Du(x))dx (rozpatruje się także zagadnienia wariacyjne, w których funkcja F zależy od pochodnych wyższych rzędów funkcji u).
